او بر اساس برداشت های ذهنی خود به چیدمان ترکیب ایران دست زد و نه بر اساس نگاه عینی در تمرینات و دیدارهای تدارکاتی!
او فرصت نداشت تا توانایی چشمی،علی کریمی،میلاد محمدی ، مجید حسینی و پورعلی گنجی را در زمین مسابقه ارزیابی کند و در قیاس با دیگر نفرات به ترکیب اصلی برسد.
در واقع این همان ضربه ای بود که از تغییر اسکوچیچ خوردیم و در بدترین شرایط کار را به کی روش سپردیم.
متولیان و تصمیم گیرندگان فوتبال در زمان واگذاری مسئولیت به مربی پرتغالی از شناخت کلی و دقیق او از اوضاع و احوال تیم‌ملی این تغییر را ایجاد کردند،غافل از آنکه کی روش چهار سال از فوتبال ما دور بود و در این مقطع آگاهی کاملی از شرایط تیم ملی و بازیکنان نداشت.
چطور ممکن است یک مربی حرفه ای بدون اطلاع از شرایط علی کریمی و در واپسین لحظات او را به اردو فراخوانده و بدون شناخت کلی از آمادگی ذهنی و جسمی- او را در ترکیب اصلی قرار دهد؟
جالب اینکه عزت اللهی که همواره کنار نوراللهی بازی کرده و این دو شناخت کلی از یکدیگر داشته اند،باید در نیمکت دخیره ها بنشیند!
این سوالات و ابهامات در باره خط دفاع و عدم حضور شجاع و کنعانی هم وجود دارد.
این دو بیش از سی بازی کنار هم بوده اند و از جمله نفرات شاخص در صعود تیم‌ملی به جام جهانی به شمار می رفتند،اما در حساسترین شرایط از آنها استفاده نشد.
نکته مهم و کلیدی در این خصوص ،حضور شجاع و کنعانی در فوتبال باشگاهی قطر بود.
این دو با شرایط اقلیمی و آب و هوایی و جو ورزشگاه‌های دوحه آشنا بودند،بنابراین عدم استفاده از آنها تصمیمی غلط بود.
خیلی ها معتقد بودند ترسو بودن کی روش و چیدمان کاملا دفاعی باعث دریافت شش گل شد،اگر همان شیوه قبلی و با ۱- ۳-۲-۴ همیشگی به میدان می رفتیم چه بسا بهتر نتیجه می گرفتیم و حداقل هواداران را راضی نگه می داشتیم!
به هر حال دو روز فرصت داریم تا با آنالیز درست تیم ولز و با احاطه و مدیریت اصولی به شرایط روحی و روانی بازیکنان آماده دیدار بعدی شویم.
تیم ولز را در فاز دفاعی شکننده و آسیب پذیر دیدیم.گماردن آزمون و طارمی در خط حمله ضریب تهاجمی ما را افزایش خواهد داد و مدافعان ولز را عقب نگه خواهد داشت .
در خط میانی حضور عزت اللهی و نوراللهی در کنار هم و بازی گرفتن از سامان قدوس در امر بازیگردانی و قدرت پاس دهی او کمک حال تیم ملی خواهد بود.
در فاز دفاعی باید قدرت سرزنی و سرعت دو مدافع مرکزی را بالا ببریم.
چون ولز در خط حمله به سانتر از کناره ها و ضربات سر مهاجمان خود دل بسته است.
در این زمینه شجاع هم قدرت سرزنی خوبی دارد و سرعت بهتری نسبت به مجید حسینی .
کنعانی هم حساب جداگانه ای درامور دفاعی دارد و نباید او نیمکت نشین کرد و…
به هر حال مجموعه این نقطه نظرات برگرفته از ظرفیت و توانایی بازیکنان ما است،تصمیم گیرنده اصلی در استفاده از قابلیت های فردی و گروهی بازیکنان با شخص کی روش است.
معلوم نیست دستیاران او تا چه حد به امور احاطه دارند و می توانند نقطه نظرات خود را به کی روش انتقال دهند؟
امیدواریم کی روش این بار محافظه کاری را کنار بگذارد و تصمیمی منطقی بگیرد.
برد تیم‌ملی در مصاف با ولز تنها راه نجات ما است و اعتبار کی روش در گرو این پیروزی است.
در غیر این صورت پرونده تیم ما در جام جهانی بسته خواهد شد و کی روش هم به درب خروج هدایت می شود!