اکران ۴۷ ساله عذاب‌آور با کارگردانان داخلی و خارجی
ایمان گودرزی؛
نیمه‌نهایی‌های عذاب‌آور
تیم ملی ایران آخرین بار در جام ملت‌های ۱۹۷۶ که به میزبانی خودمان، در تهران و تبریز برگزار شد توانست عنوان قهرمانی این مسابقات را به دست آورد. در واقع کمترکسی سال۵۵ که ما برای آخرین مرتبه فاتح جام ملت‌ها شدیم تصور می‌کرد از آن روز به بعد نه تنها دیگر قهرمان این مسابقات نمی‌شویم بلکه حتی حسرت رسیدن به فینال هم بر دلمان می‌ماند اما چنین اتفاق تلخی افتاد و ملی پوشان کشورمان در سه دوره بعدی جام ملت‌ها که به میزبانی کویت، سنگاپور و قطر برگزار شد، با وجود مشکلات فراوان ناشی از جنگ تحمیلی و امکانات کم توانستند خود را تا نیمه‌نهایی بالا بکشند ولی از شانس بد ما در هر سه دوره جدال نیمه نهایی را واگذار کردیم و نتوانستیم به فینال برسیم. در کویت ۱۹۸۰ نیمه نهایی را به میزبان باختیم تا در نهایت سوم شویم. در سنگاپور ۱۹۸۴ پس از شکست برابر عربستان در جدال نیمه نهایی در نهایت چهارم شدیم و در قطر ۱۹۸۸ هم عربستان دوباره ما را به لطف ضعف داوری از رسیدن به فینال محروم کرد تا در مسابقه رده‌بندی چین را ببریم و سوم شویم. حسن حبیبی، ناصر ابراهیمی و مرحوم پرویز دهداری به ترتیب هدایت تیم ملی در این سه دوره جام ملت‌ها را برعهده داشتند.
اولین حذف در مرحله گروهی
ملی پوشان کشورمان در حالی راهی جام ملت‌های ۱۹۹۲ ژاپن شدند که تمام کارشناسان فوتبال آسیا ایران را قدرت برتر قاره و بخت اول قهرمانی می‌دانستند اما تیم ما با هدایت علی پروین نه تنها قهرمان نشد بلکه برای اولین بار و البته تا امروز آخرین بار در تاریخ فوتبال خود حتی نتوانست از گروهش صعود کند! شکستی بزرگ که هنوز هم قابل باور نیست.
رنسانس با مایلی کهن
جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات در حالی شروع شد که برخلاف دوره قبلی، کمتر کسی روی تیم ملی ایران حساب باز می‌کرد و با توجه به افت چند ساله فوتبال ما در عرصه ملی، حتی در داخل کشور هم امید چندانی به این تیم نبود اما محمد مایلی‌کهن با رنسانسی که ایجاد کرد و میدان دادن به جوان‌ها نتایج خیره‌کننده‌ای را رقم زد. از پیروزی قاطعانه سه بر صفر برابر عربستان تا شکست تاریخی شش بر دو کره جنوبی. ما در آن مسابقات شایسته قهرمانی بودیم اما عربستانی‌ها دوباره به لطف اشتباهات سهوی داوری! در جدال نیمه نهایی ایران را شکست دادند و راهی فینال شدند تا تیم شایسته ما در نهایت سوم شود.
ناکامی در عین امیدواری
ایران برای جام ملت‌های ۲۰۰۰ لبنان باز هم به شانس اول قهرمانی تبدیل شده بود چون با توجه به نمایش خوبی که در جام جهانی فرانسه داشتیم، همه می‌گفتند طلسم قهرمان نشدن ملی‌پوشان کشورمان شکسته می‌شود اما بروز اختلافات داخلی در تیمی که جلال طالبی هدایت آن را برعهده داشت، موجب شد تا در مرحله یک‌چهارم نهایی به کره جنوبی ببازیم و آرزوهایمان پرپر شود.
روزهای خوب با برانکو
جام ملت‌های ۲۰۰۴ با برانکو ایوانکوویچ از یاد ما نخواهد رفت. تیمی که تلفیقی از جوانان و باتجربه‌ها بود و به شایستگی تا نیمه‌نهایی بالا آمد اما در ضربات پنالتی به چین باختیم و پس از پیروزی مقابل بحرین عنوان سومی این مسابقات را به دست آوردیم.
ناکامی با قلعه‌نویی و قطبی
حاصل کار ما در جام‌های ملت‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ ناکامی در مرحله یک چهارم نهایی با شکست مقابل کره جنوبی بود. در جام ۲۰۰۷ این اتفاق تلخ همراه با امیر قلعه‌نویی برایمان رخ داد و چهار سال بعد نیز همین اتفاق با سرمربیگری افشین قطبی به وقوع پیوست.
موفق نشدن با کی‌روش
در جام ملت‌های ۲۰۱۵ نیز نتوانستیم از مرحله یک چهارم نهایی بالاتر برویم و در ضربات پنالتی مغلوب عراق شدیم تا نام کارلوس کی‌روش هم در زمره سرمربیان ناکام ایران در عرصه جام ملت‌های آسیا ثبت شود. البته چهار سال بعد تیم ایران با کی‌روش تا نیمه نهایی جام ملت‌ها بالا آمد اما شکست سنگین برابر ژاپن همه چیز را خراب کرد. از بدشانسی فوتبال ایران و خود کارلوس طبق قانون جدید کنفدراسیون فوتبال آسیا دیگر خبری هم از بازی رده‌بندی نبود.
اکران زجرآور۴۷ ساله
اگر تاریخ میلادی را ملاک قرار بدهیم حالا ۴۷ سال است که تیم ملی ایران نه تنها قهرمان جام ملت‌ها نشده بلکه حتی به فینال این مسابقات هم راه پیدا نکرده است به همین خاطر هر کسی که سرمربی تیم ملی شود از نظر مردم فقط در صورتی نمره قبولی خواهد گرفت که بتواند این اکران زجرآور ۴۷ ساله را پایان ببخشد و طلسم رسیدن ما به جدال نهایی را بشکند.
نیمه‌نهایی‌های عذاب‌آور
تیم ملی ایران آخرین بار در جام ملت‌های ۱۹۷۶ که به میزبانی خودمان، در تهران و تبریز برگزار شد توانست عنوان قهرمانی این مسابقات را به دست آورد. در واقع کمترکسی سال۵۵ که ما برای آخرین مرتبه فاتح جام ملت‌ها شدیم تصور می‌کرد از آن روز به بعد نه تنها دیگر قهرمان این مسابقات نمی‌شویم بلکه حتی حسرت رسیدن به فینال هم بر دلمان می‌ماند اما چنین اتفاق تلخی افتاد و ملی پوشان کشورمان در سه دوره بعدی جام ملت‌ها که به میزبانی کویت، سنگاپور و قطر برگزار شد، با وجود مشکلات فراوان ناشی از جنگ تحمیلی و امکانات کم توانستند خود را تا نیمه‌نهایی بالا بکشند ولی از شانس بد ما در هر سه دوره جدال نیمه نهایی را واگذار کردیم و نتوانستیم به فینال برسیم. در کویت ۱۹۸۰ نیمه نهایی را به میزبان باختیم تا در نهایت سوم شویم. در سنگاپور ۱۹۸۴ پس از شکست برابر عربستان در جدال نیمه نهایی در نهایت چهارم شدیم و در قطر ۱۹۸۸ هم عربستان دوباره ما را به لطف ضعف داوری از رسیدن به فینال محروم کرد تا در مسابقه رده‌بندی چین را ببریم و سوم شویم. حسن حبیبی، ناصر ابراهیمی و مرحوم پرویز دهداری به ترتیب هدایت تیم ملی در این سه دوره جام ملت‌ها را برعهده داشتند.
اولین حذف در مرحله گروهی
ملی پوشان کشورمان در حالی راهی جام ملت‌های ۱۹۹۲ ژاپن شدند که تمام کارشناسان فوتبال آسیا ایران را قدرت برتر قاره و بخت اول قهرمانی می‌دانستند اما تیم ما با هدایت علی پروین نه تنها قهرمان نشد بلکه برای اولین بار و البته تا امروز آخرین بار در تاریخ فوتبال خود حتی نتوانست از گروهش صعود کند! شکستی بزرگ که هنوز هم قابل باور نیست.
رنسانس با مایلی کهن
جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات در حالی شروع شد که برخلاف دوره قبلی، کمتر کسی روی تیم ملی ایران حساب باز می‌کرد و با توجه به افت چند ساله فوتبال ما در عرصه ملی، حتی در داخل کشور هم امید چندانی به این تیم نبود اما محمد مایلی‌کهن با رنسانسی که ایجاد کرد و میدان دادن به جوان‌ها نتایج خیره‌کننده‌ای را رقم زد. از پیروزی قاطعانه سه بر صفر برابر عربستان تا شکست تاریخی شش بر دو کره جنوبی. ما در آن مسابقات شایسته قهرمانی بودیم اما عربستانی‌ها دوباره به لطف اشتباهات سهوی داوری! در جدال نیمه نهایی ایران را شکست دادند و راهی فینال شدند تا تیم شایسته ما در نهایت سوم شود.
ناکامی در عین امیدواری
ایران برای جام ملت‌های ۲۰۰۰ لبنان باز هم به شانس اول قهرمانی تبدیل شده بود چون با توجه به نمایش خوبی که در جام جهانی فرانسه داشتیم، همه می‌گفتند طلسم قهرمان نشدن ملی‌پوشان کشورمان شکسته می‌شود اما بروز اختلافات داخلی در تیمی که جلال طالبی هدایت آن را برعهده داشت، موجب شد تا در مرحله یک‌چهارم نهایی به کره جنوبی ببازیم و آرزوهایمان پرپر شود.
روزهای خوب با برانکو
جام ملت‌های ۲۰۰۴ با برانکو ایوانکوویچ از یاد ما نخواهد رفت. تیمی که تلفیقی از جوانان و باتجربه‌ها بود و به شایستگی تا نیمه‌نهایی بالا آمد اما در ضربات پنالتی به چین باختیم و پس از پیروزی مقابل بحرین عنوان سومی این مسابقات را به دست آوردیم.
ناکامی با قلعه‌نویی و قطبی
حاصل کار ما در جام‌های ملت‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ ناکامی در مرحله یک چهارم نهایی با شکست مقابل کره جنوبی بود. در جام ۲۰۰۷ این اتفاق تلخ همراه با امیر قلعه‌نویی برایمان رخ داد و چهار سال بعد نیز همین اتفاق با سرمربیگری افشین قطبی به وقوع پیوست.
موفق نشدن با کی‌روش
در جام ملت‌های ۲۰۱۵ نیز نتوانستیم از مرحله یک چهارم نهایی بالاتر برویم و در ضربات پنالتی مغلوب عراق شدیم تا نام کارلوس کی‌روش هم در زمره سرمربیان ناکام ایران در عرصه جام ملت‌های آسیا ثبت شود. البته چهار سال بعد تیم ایران با کی‌روش تا نیمه نهایی جام ملت‌ها بالا آمد اما شکست سنگین برابر ژاپن همه چیز را خراب کرد. از بدشانسی فوتبال ایران و خود کارلوس طبق قانون جدید کنفدراسیون فوتبال آسیا دیگر خبری هم از بازی رده‌بندی نبود.
اکران زجرآور۴۷ ساله
اگر تاریخ میلادی را ملاک قرار بدهیم حالا ۴۷ سال است که تیم ملی ایران نه تنها قهرمان جام ملت‌ها نشده بلکه حتی به فینال این مسابقات هم راه پیدا نکرده است به همین خاطر هر کسی که سرمربی تیم ملی شود از نظر مردم فقط در صورتی نمره قبولی خواهد گرفت که بتواند این اکران زجرآور ۴۷ ساله را پایان ببخشد و طلسم رسیدن ما به جدال نهایی را بشکند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.