در این گیرودار فدراسیون های ناموفقی مانند فدراسیون سوارکاری، تیراندازی، بدمینتون، جودو، تیروکمان، هندبال، فوتبال، بسکتبال، تکواندو، شنا و شیرجه، دوچرخه سواری و ….. بعضا چنان تلاشی را آغاز کرده اند، تا شاید بتوانند نشان دهند که هیچ اتفاقی نیفتاده است و از هر موردی هم بنفع خود سوء استفاده می کنند! مثلا عنوان می شود که معاونت بانوان وزارت ورزش و جوانان برای استقبال از عملکرد موفق سوارکاران به فرودگاه رفته است! البته آن موفقیتی که برای ما و مردم تعریف کرده اند معنایش با آن چیزی که دوستان در فدراسیون سوارکاری از آن استفاده می کنند، خیلی فرق می کند! فوتبالی ها هم که فعلا سکوت اختیار کرده و همه چیز را به گذشت زمان موکول کرده اند! البته شرایط رشته های ناموفق دیگر هم چندان بهتر از این دو رشته نیست و این می رساند که بسیاری از رشته های اعزامی به هانگژو انتظارات را برآورده نکرده اند و چنانچه درخشش کشتی گیران در روز آخر نبود، قطعا شرایط با امروز تفاوت های بسیاری داشت! باخت امیدهای فوتبال به هنگ کنگ اگر نامش فاجعه نیست، پس چیست؟ شکست بدمینتون بازان ایرانی به نمایندگان لائوس و کامبوج چه معنایی می دهد؟ چه توجیه ای برای عملکرد اسفبار تیراندازان کشورمان می توان داشت و ….. بپذیریم که در ورزش هنوز وابسته به کشتی و برخی از رشته رزمی نظیر کاراته و ووشو هستیم و همین وابستگی ها هم باعث شده تا بعضا روسای فدراسیون های این رشته ها، خود را تافته، جدا بافته دانسته و همواره طلبکار این ورزش بیمار باشند! که نمونه های آن را هم، همه ما دیده و می بینیم! در این روزهای بی خبری، اینکه بسیاری از فدراسیون های ما عملکرد نا مناسبی داشته اند را چه کسی باید پاسخگو باشد؟ کدام معاونت در این خصوص باید خود را مقصر بداند؟ کدام اداره کل باید در این خصوص جوابگوی مردم باشد؟ و ….