اگرچه در تیم ملی والیبال ایران تنها بازمانده از المپیک، میلاد عبادی پور بود، اما دیگر اعضای تیم به گونه ای بازی کردند که انگار دهها کارزار بین المللی را از سر گذرانده اند.
میزبان هفته سوم مسابقات جام ملت ها، سالن ارگو آرنا شهر گدانسک را، به کوره گداخته ای از احساس و شعار و فریاد تبدیل کرد، تا رمق تیم حریف را بگیرد، اما جوانان ما به نمایندگی از یک ملت ثابت کرده اند که ایرانی ها هیچگاه مرعوب نمی شوند اگرچه جوان و کم تجربه باشند.

بلندگوی سالن مسابقات، از هر فرصتی برای تهییج تماشاگران لهستانی استفاده می کرد. تماشاگرانی که گوش تا گوش سالن را پر کرده بودند، از هر لحظه برای برهم زدن تمرکز بازیکنانی که در خط سرویس ایستاده بودند، سود می بردند اما نقطه قوت جوانان ایرانی در بازی دیشب، سرویس های پرقدرتی بود که دریافت لهستانی ها را با مشکل روبرو می کرد.
پیروزی جوانان سروقامت ایران مقابل لهستان در حالی رقم خورد که پیش از برگزاری این مسابقه، اکثر مفسران ورزشی داخلی و خارجی شانسی را برای تیم ملی ایران مقابل تیم اول والیبال جهان قائل نبودند.

همه آنهایی که پس از انتخاب بهروز عطایی به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال، شعار مربی خارجی سر دادند، باید از پیروزی جوانان ایرانی مقابل قدرت اول والیبال جهان این درس را گرفته باشند که مشکل ورزش کشور مربی وطنی نیست بلکه موضوعاتی چون خودباوری و مسایل روحی و روانی را باید در ورزش کشور حل کرد.

ورزش به عنوان یکی از موضوعات کشور در میان خیل عظیمی از مسایل و موضوعات دیگر، در بستری از برنامه ریزی های هدفمند و تقویت خودباوری و اعتماد به نفس ملی، قابل حل و فصل است . کافی است که باورمند باشیم.