حسن صانعی پور –

تیم داوری ایران

علیرضا فغانی و دو کمک داور ایرانی به نام‌های محمدرضا ابوالفضلی و محمدرضا منصوری در فاصله کمتر از دو هفته به آغاز جام جهانی راهی کشور قطر شدند تا در کلاس‌های توجیهی قبل از مسابقات جام جهانی 2022 شرکت نمایند. اینکه همچون چند دوره گذشته تیمی از ایران برای قضاوت در مسابقات جام جهانی حاضر خواهند بود جای بسی خوشحالی است و اینکه عملکرد آنان ” هرچند علیرضا فغانی د رفوتبال ایران فعالیتی ندارد” چه آورده‌ای برای داوری ایران خواهد داشت، در جای خود قابل بررسی است. بی‌گمان وضعیت داوری ایران به خصوص با توجه به فقدان امکانتی چون” وار” و خالی شدن از نیروی‌های کارآمد، زنگ خطری را به صدا در آورده که لازم است بعد از جام جهانی با تدوین برنامه‌ای جامع و تجهیز استادیوم‌های به سیستم کمک داور ویدوئی جدی گرفته شده  تا نسل سوم داوری ایران را مجهز تراز گذشته راهی مستطیل سبز کند. قدر مسلم اینکه حضور دو کمک داور ایران درجام جهانی و شرکت در کلاس توجیهی و قضاوت در این تورنمت مهم فرصت مناسبی برای انتقال تجربیات و رفع مشکلات داوری ایران خواهد بود.

غیرمنتظره‌های کی‌روش

کی‌روش با کسی تعارف ندارد. او قبلا براحتی بازیکنانی چون سید مهدی رحمتی، هادی عقیلی و مجتبی جباری را  کنار گذاشته و در عین حال به قدرت و کارایی تجربه و همچنین خصیصه‌ای به نام روحیه جنگندگی اعتقاد راسخ دارد. این رویه سرمربی می‌تواند به غیرمنتظره‌های او در جام جهانی منتهی گردد. شاید ترکیب او در مسابقات گروهی و احتمالا حذفی آن چیزی نباشد که فوتبالدوستان آن را حدس زده و رسانه‌ها گمانه زنی کرده‌اند. حضور دوباره بازیکنانی که در پازل سرمربی قبلی تیم ملی جایی نداشتن گواه این مدعی است. حضور روزبه چشمی که بعد از بازگشت از قطر زیاد دلچسب و موثر بازی نمی‌کرد، در لیست تیم‌ملی، دعوت از مرتضی پورعلی گنجی که تازه از بند مصدومیت بیرون آمده است واضافه شدن امید ابراهیمی که روزهای بی سر وصدایی را در فوتبال خارج از ایران سپری می‌کند، خبر از غیرمنظره‌هایی کی‌روش در جام جهانی دارد. باید به این جمع بازیکنانی چون: سید حسین حسینی و امید نورافکن را نیز اضافه کرد.

جامانده های لایق

مسلما نمی‌توان تمام بازیکنانی که لایق حضور در تیم‌ملی هستند را به جام جهانی برد. بی‌گمان چند بازیکن آماده باید از قاب تلویزیون بازی‌های تیم ملی را دنبال کنند. مقوله‌ای که شاید به افت آنان در مسابقات لیگ هم منجر شود. در این بین باید به دو بازیکن سرخابی یعنی سعید صادقی که با رویای تیم ملی راهی پرسپولیس شد و بازی‌های چشم نوازی را هم برای قرمزپوشان انجام داد و محمد محبی که با توجه به تفکرات سرمربی قبل تیم ملی برای نزدیک شدن به تیم ملی راهی لیگ داخل گردید و به خط حمله آبی‌پوشان جان تازه‌ای بخشید، اشاره کرد. لازم است به این لیست سروش رفیعی، عارف غلامی، دانیال اسماعیل فر، مهدی قائدی و صالح حردانی را اضافه نمود که در ترافیک خط دفاع، هافبک و حمله تیم ملی جای خود را به بازیکنان دیگری چون امید ابراهیمی، روزبه چشمی و سردار آزمون دادند.

مردان قدیم، جوانان امروز

تیم ملی نسل به نسل و دوره به دوره به شرایط آرمانی خود نزدیک می‌شود. اگر بتوان سلایق مخرب را از برنامه‌های این تیم حذف کرد، بی‌گمان نسل امروز و نسل بعدی برای درخشش در فوتبال جهان آمادگی لازم را دارند. قبل از آغاز قرن جدید، قدرت‌های فوتبال جهان مشخص بوده و معمولا درمسابقات جام جهانی شش ضلعی قهرمانی پس از بازی‌های گروهی مشخص می‌شدند و در این بین یک یا دو تیم از کشورهای اروپایی و آفریقایی شگفتی ساز می‌گردیدند. قبل از سال 2000 تصور صعود  تیم ملی ایران به مرحله حذفی، تفکری مضحک تلقی می‌شد و هواداران هیچگاه جمله معروف فرشاد پیوس را بعد از جام جهانی 1994 از یاد نبرده‌اند که گفت: “مگر تیم‌های بزرگ دنیا چقدر انرژی دارند” مهاجم اسبق تیم‌ملی و پرسپولیس به خوبی درک کرده بود که برای رفتن و دوام آوردن در جام جهانی باید انرژی‌ها را آزاد کرد تا بتوان در جنگ‌های تن به تن این آوردگاه، شانه به شانه و ساق به ساق بزرگان حرکت کرد. نمونه‌ ی  این شرایط را می‌تواند در حرکات دانایی‌فر، ناصر حجازی، حسن روشن، علی دایی، مهدی مهدوی کیا در جام جهانی‌های گذشته مشاهده کرد و تکرار آن را در جوانان امروز انتظار داشت.

یک مربی چند سوال

چند سوال مهم را می‌توان در فاصله باقی مانده تا جام جهانی از سرمربی تیم‌ملی پرسید. مسلما کی‌روش نیامده است که سه مسابقه بی روح و معمولی  را در قطر تجربه کند و به پرتغال برگردد. آخرین فرصت او در جام جهانی قطر خواهد بود تا  با سرافرازی و افتخار به دوران بازنشستگی بیاندیشد. با این پیش فرض که عملکرد تیم‌ملی در قطر تاثیرات مستقیمی در وضعیت فوتبال باشگاهی ومسابقات قاره‌ای به خصوص جام ملت‌ها خواهد داشت، باید پرسید هارمونی ومیزان آمادگی تیم ملی برای جام جهانی در حد انتظار سرمربی هست یا خیر؟ سقف تعیین شده کی‌روش برای خود و تیم‌ملی که در صورت ناکامی در جام جهانی با بهانه‌های مرسوم توجیه می‌گردد، چه میزان است؟ آیا براستی کی‌روش به صعود از مرحله گروهی ایمان دارد یا برعکس آنرا رویایی ناشدنی می‌پندارد. ودر نهایت اینکه برنامه او برای لحظات بحران تیم ملی که خواسته و ناخواسته  فشار مضاعف هوادار را پشت سر دارد چیست؟ آیا باید به موفقیت تیم ملی با شرایط موجود امیدوار بود یا خیر؟

مربی تیمت را بردار برو

با تمام مشکلات ومعضلات و  کمبودها و حتی آمادگی‌ نسبتا خوب بازیکنان تیم ملی، ذهنیت مثبتی در مورد تیم ملی نزد هواداران وجود دارد. آنگاه که روزبه چشمی در مورد شرایط تیم ملی با حضور کی‌روش می‌گوید: ” کی‌روش شانس دوباره‌ای به من داد تا نظرایشان را جلب کنم. نه تنها من بلکه تمامی بازیکنانی که اینجا هستند، تلاش می‌کنند تا نظر ایشان را جلب کنند. جام جهانی بزرگترین رویداد فوتبالی است و همه شانس دارند، آقای کی‌روش هم نشان داده است که عملکرد همه را زیر نظر دارد و همه به یک اندازه برای حضور در تیم شانس دارند.” گویای جو مناسب تیم ملی در آستانه جام جهانی است. هواداران همچون روزهای حضور در ورزشگاه که بعد از هر بُرد و موفقیتی کاپیتان خود را فریاد می زنند تا بازیکنان تیمش را نزد آنان ببرد، شعار پنهان و آشکار و معروف خود را زمزمه می کنند: ” مربی تیمت را بردار برو” برو تا بار دیگر نام ایران بزرگ را در فوتبال جهان طنین انداز کنی، برو و نشان بده که سربازانی داری که به خاطر سربلندی ایران حاضر هستند از جان خود بگذرند. برو و فارغ از هر رنگ و هر سلیقه وهر عقیده‌ای برای سربلندی ایران مبارزه کن.

پرواز برای خلق شگفتی

کاروان تیم ملی ایران ۲۲ آبان ماه به قطر سفر خواهد کرد. پرواز چارتر تیم ملی ایران با حضور بازیکنان، اعضای کادر فنی، پزشکی و تدارکات عازم این کشور خواهد شد. آنچه مشخص و معین می‌باشد اینست که؛ بازی در برابر تیم‌های انگلستان، آمریکا و ولز آسان نخواهد بود. از طرفی ترس متقابلی نیز از جانب حریفان در رویارویی با ایران وجود دارد. مجموعه تیم و بازیکنانی که به زودی لیست نهایی آنان مشخص خواهد شد، اگر در بهترین شرایط خود نباشند، حداقل انگیزه‌ای به مراتب بالایی نسبت به دوره قبل دارند. اگر فوتبال را ناشناخته ترین رشته ورزشی دنیا بدانیم، باید به تیم ملی و پتانسیل پنهان آن در آوردگاه بیست ودوم امیدوار بود و پرواز بیست و دوم آبان را پرواز برای خلق شگفتی تلقی نماییم.