به گزارش مشهدنیوز، از ساعت 19:20 به وقت آلمان بایر ‏لورکوزن رسما قهرمان این فصل بوندس‌لیگاست. اتفاقی بزرگ برای ‏این تیم که برای اولین بار در تاریخش قهرمانی را به دست آورد و به ‏سلطه یازده ساله بایرن بر فوتبال آلمان پایان داد. ‏

خداحافظ ناکام‌کوزن، سلام قهرمان‌کوزن

رقبای لورکوزن در آلمان از این تیم همیشه با لقب تحقیرآمیز ‏ویزه‌کوزن یاد می‌کنند که می‌شود آن را به صورت “ناکام‌کوزن” ترجمه ‏کرد. از لحظه قطعی شدن قهرمانی آنها رسانه‌ها با تیترهایی به این ‏مضمون به استقبال این موفقیت بزرگ رفتند: ناکام‌کوزن تمام شد، ‏قهرمان‌کوزن داریم!‏

تیم فوق‌العاده جذاب ژابی آلونسو امشب وردبرمن را 5-0 در هم ‏کوبید تا فصل درخشانش را با یک جام همراه کند. آنها در 43 بازی ‏رسمی بدون شکست هستند و درحالی‌که پنج هفته به پایان فصل ‏باقی مانده، با اختلاف شانزده امتیازی نسبت به بایرن قهرمانی‌شان را ‏قطعی کردند. ‏

چرا در آلمان به لورکوزن، ناکام‌کوزن می‌گفتند؟

این لقب از سال 2000 توسط رقبای لورکوزن برای تحقیر این تیم ابداع ‏شد. زمانی که لورکوزنی‌ها مطمئن بودند قهرمانی‌شان قطعی است، ‏اما در آخرین روز فصل مقابل اونترهاخینگ لغزیدند و جام از ‏دست‌شان پرید. دو سال بعد لورکوزن در آستانه سه‌گانه بود و حتی ‏به فینال چمپیونزلیگ رسیده بود، اما باز هم همه جام‌ها از دست ‏رفت. ‏

امروز شاگردان ژابی به همه دنیا ثابت کردند گذشته را باید به گذشته ‏سپرد. بونیفیس و ژاکا هر کدام یک گل و فلوریان ویرتز استثنایی سه ‏گل به ثمر رساندند تا مشخص شود این تیم ژابی را با هیچ لورکوزنی ‏نباید مقایسه کرد. ‏

از ساعت‌ها پیش از شروع بازی، لورکوزن جشن را شروع کرده بود

اگر امروز از صبح با اتومبیل در خیابان‌های شهر حرکت می‌کردید، تنها ‏دو رنگ می‌دیدید: سرخ و سیاه. کل شهر برای قهرمانی بسیج شده ‏بود. از ساعت‌ها پیش گروهی از هواداران ماکت عظیم جام قهرمانی را ‏بیرون از استادیوم بای‌آرنا نصب کردند و از چهار ساعت قبل چند هزار ‏نفر مقابل استادیوم تجمع کرده و به جشن و پایکوبی پرداختند. ‏

جشن و پایکوبی در خیابانی که تابلوی جدیدی داشت: “خیابان ژابی ‏آلونسو”. تا یک روز پیش نام این خیابان بیسمارک بود ولی هواداران ‏نام مربی محبوب‌شان را روی تابلوی خیابان نوشتند و شهرداری، حتی ‏اگر هم می‌خواست، جرئت نزدیک شدن به این تابلو را نداشت. ‏

مو به تن آلونسو و شاگردانش سیخ شد

شاگردان آلونسو در لورکوزن با او رابطه‌ای فراتر از رابطه بازیکن و مربی ‏دارند. اگر بازی‌های لورکوزن را دنبال کرده باشید، دیده‌اید که در پایان ‏هر بازی او چطور در کنار بازیکنانش جمع شده و به هواداران ادای ‏احترام می‌کند. بازیکنانی که مربی‌شان را مثل جواهری قیمتی در میان ‏گرفته و مشخص است که او را می‌پرستند. ‏

ژابی و بازیکنانش امروز سوار بر اتوبوس سرخ و سیاه لورکوزن به ‏سمت ورزشگاه در حرکت بودند اما متوجه شدند که دقایقی دیرتر به ‏استادیوم خواهند رسید. آنها باورشان نمی‌شد که شهر تا این حد برای ‏لحظه قهرمانی انتظار می‌کشد. ‏

پرشورترین جشن قهرمانی، همه در زمین چمن بالا و پایین می‌پرند

از دقیقه 81 بازی امروز مشخص بود که در پایان مسابقه شاهد چه ‏صحنه‌هایی خواهیم بود. ده‌ها نفر از هواداران از سکوها پایین‌ ‏پریده، از روی نرده‌های کنار زمین پرش کرده و با قیافه‌هایی که ‏بی‌تابی در آنها دیده می‌شد منتظر بودند که صدای سوت را بشنوند. ‏

وقتی ویرتز گل دومش را زد، گروهی از این هواداران دیگر تاب و تحمل ‏نداشتند و برای شرکت در شادی او وارد زمین شدند. بازیکنان لورکوزن ‏و داوران به سختی آنها را متقاعد کردند که چند دقیقه دیگر دندان ‏روی جگر بگذارند.‏

سوت داور، سوتی که همه در بای‌آرنا منتظرش بودند، بالاخره به صدا ‏درآمد تا هزاران نفر چمن ورزشگاه را پر کرده و جشنی عجیب و غریب ‏و تاریخی را آغاز کنند. ‏

روز 14 آوریل بدون شک در تاریخ لورکوزن و در تاریخ فوتبال ماندگار ‏خواهد شد. روزی که لورکوزن برای اولین بار قهرمان آلمان شد. روز ‏تولد اسطوره بایر لورکوزن. ‏