شمارش معکوس پرسپولیس: چه کسی جز برانکو

به گزارش مشهدنیوز به نقل از ورزش سه، چهار سال و نیم از روزی که شایعات حضور برانکو ایوانکوویچ در الاهلی عربستان به حقیقت پیوست، می‌گذرد و حالا نام او دوباره بر آسمان پرسپولیس سایه افکنده. در آن روزها ترس از فردای بدون برانکو، خیابان منتهی به باشگاه پرسپولیس را به یکی از شلوغ‌ترین و متراکم‌ترین نقاط پایتخت تبدیل کرده بود، جایی که هواداران پرسپولیس برای یک هفته متوالی برای بازگشت سرمربی کروات بست نشستند تا عمق ارادت و علاقه خود را به پروفسور نشان بدهند.

البته برانکو قراردادش را فسخ کرد و مسیر عربستان و عمان را با قراردادهای میلیون دلاری در پیش گرفت و پرسپولیس هم به روزی نیفتاد که با فانوس به دنبال ایوانکوویچ بگردد (تئوری بدبینانه هواداران سرسخت برانکو). اما حالا و در شرایطی که نیمکت تیم دوباره خالی شده، تردیدی نیست که او گزینه شماره یک و طبیعی این باشگاه برای حفظ تیم در مسیر موفقیت است.

در تمام این سال‌ها (با احترام به عملکرد کالدرون و گل‌محمدی) ردی از میراث برانکو در موفقیت‌های پرسپولیس مشهود بوده است؛ از نسل درخشانی که او پدید آورد تا تفکری که او در ذهن پرسپولیس ساخت که هر دو به عینه قابل مشاهده بودند. برانکو دائما فهرست پرسپولیس را در معرض پالایش قرار می‌داد و هر فصل تلاش می‌کرد تا پویایی لازم برای فهرست یک باشگاه را حفظ کند و در عین حال با دستیابی به موفقیت‌های بیشتر و بیشتر، پرسپولیس را در ابتدا به مدعی همیشگی و سپس قهرمان دائمی فوتبال ایران تبدیل کرد.

اگر به دنبال کسی هستید که تضمین قهرمانی بدهد، باید در دقایق آخر هفته پایانی تیم و سرمربی محبوب خود را انتخاب کنید اما قرار است پرسپولیس را در جمع مدعیان ببینید، هیچکسی بهتر از برانکو ایوانکوویچ پیدا نخواهید کرد. برای آنکه به اهمیت حضور در جمع مدعیان پی ببرید، کافی است که به یاد بیاورید پرسپولیس با برانکو چهار فصل متوالی مدعی بود و چهار فصل پیش از او را به ترتیب در جایگاه هفتم، سیزدهم، دوم و هشتم به پایان رساند.

البته ممکن است منتقدان (و مخالفان) ایوانکوویچ، او را یک سرمربی نتیجه‌گرا بدانند که در آستانه هفتاد سالگی، چیزی به آینده باشگاه پرسپولیس اضافه نخواهد کرد. نخست باید گفت این ادعایی است که در صورت حضور برانکو در ایران، زمان درستی یا نادرستی آن را اثبات خواهد کرد اما شواهدی از گذشته می‌تواند چراغ راه آینده پرسپولیس باشد:

استادیوم کاظمی به عنوان مهم‌ترین زیرساخت کنونی پرسپولیس، با اصرار برانکو به علی‌اکبر طاهری در اختیار این باشگاه قرار گرفت. همچنین او بود که استادیوم درفشی‌فر را تبدیل به کمپی برای تیم‌های پایه پرسپولیس کرد.

برانکو اردوی سرخپوشان را تبدیل به محلی کرد که بیشتر ستاره‌ها تمایل داشتند (و شاید دارند) با دریافت دستمزد کمتر به آن ملحق شوند و شرایط کیفی فوتبال خود را بهبود بخشند و البته شانس بیشتری برای پیشنهاد مطلوب خارجی و دعوت به تیم ملی نصیب خود کنند.

در زمان زمامداری ایوانکوویچ بود که آکادمی پرسپولیس فعالانه بازیکنان خود را در اختیار تیم بزرگسالان قرار می‌داد و بازیکنان جوان حتی شانس بازی در نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا را پیدا می‌کردند. البته اینکه استعدادیابی در تیم آکادمی چندان موفق عمل نکرد، موضوعی است که خط و ربطی به این سرمربی نخواهد داشت.

ثبات و استحکام نیمکت پرسپولیس در دوران برانکو یکی از دلایلی بود که باعث شد تا هیچ کدام از سرمربیان داخلی نتوانند تا زمان استعفای او نیم‌نگاهی به این صندلی داشته باشند. در غیاب او دست کم سه پیشکسوت سابق سرخپوشان در لیگ برتر فارغ از دعواهای گذشته برای سرمربیگری در این تیم توانستند گلیم خود را از آب بیرون بکشند و اساسا در زمان موفقیت پرسپولیس است که آنها می‌توانند در جای دیگر خود را به گزینه قابل اعتنای باشگاه (نظیر یحیی) تبدیل کنند و در غیر این صورت، آنها هم ممکن است مثل دهه هشتاد وارد دعوای سرمربیگری شوند.

در دوران برانکو ایوانکوویچ پرسپولیس برای نخستین بار طعم درآمدزایی بین‌المللی را تجربه کرد. پرسپولیس در مجموع با ایوانکوویچ بیش از 4 میلیون دلار به دست آوردند که از مجموع دستمزد دریافتی تمام این سال‌های سرمربی کروات هم بیشتر بود.

پرسپولیس با پروفسور تبدیل به تیم شماره یک فوتبال ایران از نظر جذب اسپانسر شد و در همان سال‌های نخست نیز مدیران این باشگاه به واسطه توجهی که برانکو به پرسپولیس جلب کرده بود، درآمدی را به دست آوردند که حتی کفاف هزینه‌های این باشگاه را هم می‌داد.

اما ره‌آورد برانکو از حضور در پرسپولیس، چیزی بیشتر از تمام موارد است. برانکو با آنچه ساخت، هواداران پرسپولیس را به مهمترین نیروی اجتماعی پشت سر سرمربی تبدیل کرد، جایی که هواداران برای او «هرچی برانکو بگه» ساختند و با همین شعار او ستاره‌های مهمی را در لیست مازاد خود قرار داد و تیم را دائما در یک پروسه تغییر، اصلاح و بهبود قرار داد.

البته «هرچی برانکو بگه» شاید عمیق‌ترین واکنش هواداری به عملکرد برانکو ایوانکوویچ نیز باشد. چرا که او توانست اعتماد حداکثری هوادارانی را به خود جلب کند که هیچ سرمربی دیگری نتوانسته بود از تیغ تیز شعارهای تند و سلبی آنها رد شود اما برانکو نه تنها به واسطه نتایج درخشان بلکه به دلیل ذهنیتی که در هواداران پرسپولیس به وجود آورد، به مرد مورد وثوق آنها تبدیل شد.

برانکو چه به پرسپولیس بیاید و چه پیشنهاد سرخپوشان را رد کند، یکی از مهمترین نام‌های تاریخ این باشگاه خواهد ماند. نامی که موفقیت «حال و آینده» را باهم به هواداران پرسپولیس هدیه داد و این باشگاه را دوباره به یکی از برندهای مهم فوتبال ایران بدل کرد – در آینده علاوه بر بردهای تمام‌نشدنی و کلکسیونی از افتخارات، برانکو با ذهنیتی که برای آینده پرسپولیس ساخت، قضاوت خواهد شد. شاید به همین دلایل است که مخالفت با حضور او به عنوان معمار پرسپولیس نوین، عجیب‌ترین صدایی است که امکان دارد از اردوگاه سرخ بلند شود.