طی شش ماه گذشته ، دو مطلب در باره تیم ملی فوتبال ایران نوشتم و در هر دو مطلب تاکید کردم که کسی حق ندارد عملکرد این تیم را به نفع خود مصادره کند، چرا که این جوانان بدون پشتیبانی های لازم به جام جهانی راه یافته اند.
زمانی که لازم بود فدراسیون فوتبال پشت این تیم باشد، رییس نداشت و زمانی که فدراسیون رییس داشت، پول نداشت.
این تیم بدون بازیهای تدارکاتی مناسب و همچنین تغییر دقیقه نودی سرمربی، راهی یکی از مهمترین کارزارهای بین المللی ورزشی شده است.
اگر بگوییم مظلومترین تیم تاریخ فوتبال ملی راهی قطر شده است، به گزاف سخن نگفته ایم.
هم از نظر فردی و هم از منظر تیمی، جوانان فوتبالیست ایرانی مظلوم واقع شده اند.
از نظر تیمی همانگونه که پیشتر هم گفته شد، این تیم با بی مهری های زیادی در داخل روبرو شده است و اگر غیرت و همت این جوانان نبود ، شاید امروز فوتبال ملی ایران در جام جهانی حضور نداشت.
از نظر فردی هم بسیاری از این فوتبالیست در پیوند با وقایع اخیرکشور، مورد اذیت و آزار افرادی قرار گرفتند که پیش از این در خصوص عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی، می گفتند ورزش را آلوده سیاست نکنید !!
حالا چه اتفاقی افتاده است که مدعیان جدایی سیاست از ورزش، به شادی بعد از گل مهدی طارمی درمعتبرترین جام باشگاهی اروپایی ، خرده می گیرند؟
دیدار رییس جمهوری با فوتبالیست ها، قبل از اعزام به قطر را اگر نگوییم نوشدارو بعد از مرگ سهراب، اما یک حمایت دیرهنگام ارزیابی می کنم. اما یکی از فوتبالیست های قدیمی که از بد حادثه به خاطر ارتباطات خاص روی صندلی سرمربیگری یکی از تیمهای پرطرفدار پایتخت نشسته است، با انتشار پستی در ارتباط با این دیدار، نه تنها از این جوانان حمایت نکرده است، بلکه به آنان در درس معرفت نمره صفر داده است!!
جالب اینجاست که مدعیان معرفت و تحریم حضور در قطر، خود پیش از این، در موقعیت های مشابهی قرار داشتند و علاوه بر خوش رقصی، دستخط هایی هم برای ورود ماشین و کالا از رییس جمهوری وقت گرفتند.
با همه این مسایل می گویم که مظلوم ترین تیم ملی در قطر می خواهد برای اعتبار و اعتلای نام و پرچم ایران بجنگد.
در این شرایط وظیفه همه آنهایی که قلبشان برای ایران می تپد، حمایت از این جوانان و فرستادن انرژی مثبت برای آنان است.