انتقاداتی که نشان از دلسوزی منتقدان می داد. همانهایی که همواره اعتقاد داشته و دارند که برگزاری مجامع انتخاباتی به جز حیف و میل بودجه عمومی و اتلاف انرژی و دلسردی سرمایه ها، هیچ عایدی دیگری برای ورزش نداشته و ندارد! چرا که در این گونه مجامع آنهایی که باید انتخاب شوند، انتخاب می شوند و آنهایی که باید انصراف بدهند, قبل و یا حین برگزاری مجامع این کار را انجام می دهند. پس بپذیریم که برگزاری مجامع انتخاباتی با این شکل و سیاق اصلا معنا و مفهومی نداشته و ندارد!
فدراسیون ها که تکلیف شان از همان ابتدا مشخص بود، اما آنچه که نگران کننده تر از برگزاری مجامع فدراسیون ها به نظر می رسد، برگزاری انتخابات هیات های ورزشی استانی است، مجامعی که چون فدراسیون ها در انتخاب نفرات آن نقش مستقیم دارند، در حقیقت فرد بیرون آمده از انتخابات نیروی فدراسیون است، نه نیروی مدیران کل استانها! برای اثبات این ادعا نمونه بسیار است، اما چه خوب می شد که افکار عمومی را به بازی نگرفته و به همان شکل گذشته یعنی بدون انتخابات، نفرات مورد نظر خود را برای هدایت فدراسیون ها و هیات های استانی انتخاب و به آنها ابلاغ می دادیم که این عین ثواب بود!