با توجه به آنچه تاکنون از مجلس مشخص شده، احتمال تندروی و رادیکال شدن مجلس، بیشتر از دوره قبل قابل تصور است. تیم پایداری و شریان در حال قدرت‌گیری بیشتر هستند و برخی گمانه زنی‌ها احتمال کنار زدن قالیباف را نیز مطرح می‌کنند.

علی باقری، فعال سیاسی اصلاح طلب و مدیرکل سیاسی وزارت کشور دولت اصلاحات درباره رایکال شدن مجلس در دوره دوازدهم به «انتخاب» گفت: من هنوز این پیش فرض تندروی مجلس را نپذیرفتم. مقداری زود است درباره مواضع مجلس صحبت کرد چون برخی نمایندگان منتخب را به راحتی نمی‌توان قضاوت کرد. آنچه که در عمل رخ خواهد داد هنوز قابل سنجش نیست. درست است که در تهران در انتخابات 16 نماینده منتخب در مرحله اول به چشم می‌آید، همان رایکالیزه شدن مجلس توسط پایداری و شریان است. تهران یک نمادی از فرآیند سیاسی در کشور است و بیشتر به چشم می‌آید. گمان من این است که نتایج انتخابات تهران نماد و نمایه مناسبی برای آنچه که در کل کشور رخ داده نیست. به این لحاظ تندروی کامل مجلس را قبول ندارم.

وی در ادامه در رابطه با توزیع رأی میان جریانات سیاسی اظهار کرد: این 16 نماینده فعلی تهران تندرو هستند و نماد‌هایی علیه برجام یا دارای دیدگاه‌های افراطی در زمینه آزادی‌های اجتماعی شناخته می‌شوند؛ اما تا آنجاییکه من فهمیدم فرآیند کلی این نیست و تعداد قابل توجهی از چهره‌های تند نزدیک به پایداری در شهرستان‌ها شکست خورده‌اند. از طرف دیگر تعداد نیرو‌های میانه رو و مستقل شامل اصلاح طلب، اعتدالی و مستقل، افزایش چشم‌گیری نسبت به مجلس یازدهم پیدا کرده‌اند. لذا برای صدور این حکم که مجلس دوازدهم مجلس تندرو‌تری نسبت به مجلس یازدهم است، باید با احتیاط برخورد کرد.

او افزود: این انتخابات ایده‌آل نیست و از نظر سطح مشارکت، امکان رقابت واحد سیاسی برای جناح‌های موجود در کشور، انتخابات قابل دفاعی نیست. اگر استاندارد‌ها در این انتخابات لحاظ می‌شد، مطمئناً ترکیب مجلس فعلی، ترکیبی به مراتب بهتر و قابل دفاع‌تر از نظر تأمین منابع عمومی مردم بود.

باقری درباره ترکیب‌بندی مجلس گفت: اینکه اراده و تمایل جریان تندرو پایداری و شریان کنار زدن قالیباف و ریاست مجلس است، فرض دوری نیست. آن‌ها تمایل دارند حتی نیرو‌های نزدیک قالیباف را در این مجلس از ریاست دور کنند. اینکه تا چه میزان این اتفاق شدنی باشد، باید به سؤال اول نگاه کنیم. من تردید جدی دارم که با همین ترکیب، حذف قالیباف امکان‌پذیر باشد. نیرو‌های میانه و میانه رو در مجلسی که تشکیل شده، جمعیت تعیین‌کننده‌ای خواهند بود. این‌ها می‌توانند بناگذار یک تقسیم‌بندی جدید در مجلس دوازهم باشند که این مجلس را به دو جریان تندرو و میانه تقسیم کند. این اتفاق جریان پایداری و شریان را از اکثریت می‌اندازد.