با این مقدمه و با توجه به بدهی‌های غیرقابل کنترل باشگاه‌های فوتبال ایران به خصوص بدهی در حال رشد استقلال تهران به سرمربی اسبق خود استراماچونی، نگاهی به این مقوله خواهیم انداخت:
رفتار غیر حرفه‌ای باشگاه‌ها
اکثر باشگاه‌های بزرگ و کوچک ایرانی با مدیریت هزینه اداره می‌شوند و مدیران حاضر غالبا اختیار چندانی در مجموعه خود ندارد. گواه این مطلب را می‌توان در رفت و آمدهای بی دلیل مدیران سرخابی ملاحظه کرد که با هر مخالفت و یا مقاومتی از جانب مدیران انتصابی، تغییرات بدون برنامه و احساسی صورت گرفته و آنچه در این بین به هیچ عنوان مهم نبوده و نخواهد بود، سرنوشت باشگاه می‌باشد. این عملکرد بی‌گمان به رفتارهای غیر حرفه‌ای باشگاه‌ها و مدیران آن منجر می‌شود. مدیرانی که برای بقا مجبور هستند رضایت توامان متولی و هوادار را جلب کرده و همواره دچار اشتباهات بزرگ و هولناک مدیریتی می‌گردند.
پرسپولیس و فرار بزرگ
باشگاه پرسپولیس همچون همتای خود با مشکلات و بدهی‌های بزرگ و کلانی روبرو بوده و هست. مانوئل ژوزه، گابریل کالدرون به همراه چند بازیکن بی کیفیت همچون استوکس و حتی قبل از آن بدهی برانکو ایوانکویچ در مقطعی موجودیت قرمزپوشان پایتخت را تحت تاثیر خود قرار داده بودند. این معضل با تلاش و همت باشگاه و حمایت دولت در مقطعی مرتفع گردید که شرایط اقتصادی موجود نسبت به اوضاع کنونی به مراتب بهتر و سهل الوصول‌تر بود. با این حال وزارت با ورود به موقع و اختصاص منابع مالی چند بدهی کلان پرسپولیس از جمله کالدرون را پرداخت نمود. در این خصوص شایعه‌هایی بسیاری به درست و نادرست منتشر شد؛ از جمله اینکه در بعضی جراید آمده است: ” مدیران پرسپولیس از طریق دریافت تسهیلات بانکی از یک صندوق کارآفرینی که مسئولیت اشتغالزایی در مناطق محروم را دارد توانسته تسهیلاتی به میزان بیست و دو میلیارد تومان دریافت کند تا به واسطه این مبلغ، بدهی سنگین به کالدرون را پرداخت کند.” تسویه حسابی که باید آن را فرار بزرگ پرسپولیس از خطرات احتمالی محرومیت تلقی نماییم.
استقلال و تکرار مکررات
وضعیت استقلال نسبت به حریف سنتی خود به مراتب تاسف برانگیزتر است. درتوضیح این نکته همین بس که آبی‌پوشان پایتخت چند بازیکن جوان خود از جمله سید مجید حسینی، الهیار صیادمنش و مهدی قائدی را صرفا بدین جهت ترانسفر کردند که بدهی مربیان و بازیکنان خارجی خود را بپردازند. اتفاقی که هرگز به پرداخت بدهی‌ها منجر نشد و حتی در خصوص مهدی قائدی کاملا به شکل مضحکی به خرید قرضی او نیز منتهی شد. اوج آماتوری پیرامون استقلال و مدیریت آن و اوضاع اقتصادی منتسب به این باشگاه در حال اتفاق است. تکرار مکرراتی که هرگز درس عبرتی برای مدیران نشده و هر لحظه بر پیچیدگی آن افزوده می‌شود. در حقیقت هیچ مدیری به استقلال نیامده است که موفق گردد بخشی از بدهی‌های انباشته شده را پرداخت و یا حداقل بدهی جدیدی بوجود نیاورد. دوگانگی‌هایی نیز خواسته و ناخواسته اتفاق افتاده است. کارگزارها گاهی به تعهدات خود عمل نکرده و در این بین پول بدست آمده از طریق فرابورس نیز تا حدودی هزینه شده است.
وزرات ورزش و عدم کنترل
همیشه در بین هواداران شائبه‌هایی در خصوص عملکرد وزارت ورزش و جوانان وجود داشته است. دو طیف قرمز و آبی وزرای ورزش و زیر مجموعه آنان را به تعلقات رنگی متهم کرده‌اند. گاهی ابراز تمایل بعضی سیاسیون و وزراء به باشگاه مورد علاقه خود ذهنیت فوتبال ایران مخدوش کرده است. هرچند دغدغه اصلی وزارت ورزش در سنوات گذشته، رشد و توسعه پایدار ورزش و البته فوتبال بوده است، اما عملکرد این نهاد نشان از این دارد که کنترل مناسبی از طرف وزارت در خصوص باشگاه‌ها و به خصوص سرخابی‌هایی که مستقیما توسط دولت اداره می شوند، نشده است. گاهی اعمال سلیقه‌های غیرحرفه‌ای که نهایتا به تغییرات مدیریتی منجر شده، اتفاق افتاده و تصمیمات مقطعی گرفته شده اما هرگز گره‌ای از مشکلات عدیده آنان را باز نکرده است. واقعیت آن است که وزارت ورزش از بدو تاسیس تاکنون هرگز موفق نشده است برنامه جامعی در این خصوص تدوین وگام درستی در این مقوله بردارد.
فدراسیون فوتبال و بدهی‌های مشابه
از فدراسیون فوتبال نمی‌شود انتظار چندانی داشت. زیرا این نهاد به اندازه کافی بدهی‌های انباشته دارد. بدهی‌های مشابه فدراسیون فوتبال از جمله بدهی به ویلموتس که از آن به قرارداد ترکمنچای یاد کرده‌اند، نشان از این دارد که فدراسیون فوتبال همچون باشگاه‌ها بر مدار درستی حرکت نکرده است. فدراسیون نشینان نیز تکلیف خود را نمی‌دانند. قاعدتا نباید در وضعیت تمام دولتی موجود که در آن نه حق پخش تلویزیونی محلی از اعراب دارد و نه بخش خصوصی توجیه‌ای مناسبی برای سرمایه گذاری شده است، انتظار کار اصولی را از فدراسیون فوتبال داشت.
استراماچونی کابوس بزرگ استقلال
آبی‌پوشان برای پرداخت بدهی سرمربی اسبق خود تا تاریخ یازدهم فروردین‌ماه سال آینده زمان دارند و در صورتی که نتوانند تا این تاریخ بدهی خود به استراماچونی و سایر بدهی‌ها را تعیین تکلیف کنند، برای دومین سال متوالی از حضور در لیگ قهرمانان آسیا محروم خواهند شد و از طرفی مطابق آئین نامه جرائم انضباطی صدور مجوز حرفه‌ای ای اف سی، جرائمی نیز به این باشگاه تعلق می‌گیرد. با این حال پس از تایید حکم فیفا در دادگاه CAS باشگاه استقلال ملزم به پرداخت حدود یک میلیون و سیصد و پنجاه هزار یورو به استراماچونی گردید اما گذشت زمان و تاخیر در پرداخت این پول، باعث شده است مبلغ پرداختی آبی‌ها به شکل چشمگیری افزایش پیدا کند. بدهی استقلال درحال حاضر به حدود یک میلیون ششصد هزار یورو رسیده که پرداخت آن را مشکل تر از قبل کرده است. از طرفی به دلیل افزایش نرخ ارز در روزها و ماه‌های اخیر، باشگاه استقلال باید مبلغی در حدود یکصد و دو میلیارد و چهارصد میلیون برای بستن پرونده استراماچونی پرداخت کند. بدهی مذکور با شرایط موجود تبدیل به کابوس بزرگ باشگاه استقلال و فوتبال ایران شده است که باید هرچه سریعتر راهکاری مناسب در خصوص پرداخت آن اندیشیده شود.

فتح الله زاده و رفتارهای غیرحرفه‌ای
گویا مدیرعامل استقلال تمام راه‌های پرداخت بدهی استراماچونی را امتحان کرده و به بن بست رسیده است. دریافت وام از بانک میسر نگردیده و تقاضای او از دولت برای پرداخت بدهی با سکوت دولتمردان روبرو شده است. حساب باشگاه نیز خالی بوده و حتی پرداخت مطالبات مربیان و بازیکنان نیز در شرایط کنونی سخت شده است. فتح الله زاده در این مورد گفته است: دولت خوب کاری کرد که به پرسپولیس برای پرداخت مطالبات گابریل کالدرون کمک کرد. الان هم به ما کمک کنند. دستشان را می بوسم! ما این همه پول نداریم. از طرف دیگر علی فتح الله زاده دست به اقدامی غیرحرفه‌ای زده و عنوان کرده است: فراخوان می‌گذاریم و شماره حسابی را اعلام می‌کنیم که هواداران به ما کمک کنند تا این مشکل را حل کنیم. براستی مشکل استقلال در خصوص پرداخت بدهی اسراماچونی با همیاری هواداران حل می‌شود؟ آیا وظیفه هوادار در این مقطع حساس، گلریزان برای پرداخت بدهی‌ها می‌باشد؟ “مصاحبه‌ها و گفتگوهایی که نه تنها منجر به برون رفت استقلال و سایر باشگاه‌ها از مشکلات موجود نخواهد شد بلکه تصویر زیبایی از فوتبال ایران را به جهانیان نشان نخواهد داد.”