دلایل عدم موفقیت و یا موفقیت‌های مقطعی هیات‌های چند دوره اخیر را می‌توان در موارد ذیل خلاصه کرد:

۱)نحوه انتخاب مدیر
۲)عدم پرداختن به ضروریات و بدیهیات لازم
۳)عدم توجه به وضعیت اقتصادی هیات و باشگاه‌ها
۴)عدم داشتن کرسی در مرکز
۵)پراکندگی و افراط و تفریط در باشگاه‌داری
۶)موضع غالبا نادرست پیشکسوتان

۱) آنچه تاکنون در خصوص انتخاب روسای هیات فوتبال اتفاق افتاده این بوده است که ضعف‌های موجود منجر به نارضایتی بخش بزرگی از تیمداران و ورزشکاران این رشته شده و در نهایت با انتخاب‌های احساسی و یا مصلحتی و یا سفارشی فردی بر صندلی ریاست می‌نشیند‌. “بدون اینکه برنامه وی اخذ و تضمین لازم گرفته شود” کدام متولی سعی کرده است گزینه‌ها و یا به عبارت بهتر متقاضیان مدیریت را دعوت کرده و برنامه آنان را بگیرد و با متخصصان و پیشکسوتان مشورت کند و بعد آن را منتشر نماید و در نهایت گزینه اصلح را معرفی کرده و پشتبانی لازم را نیز انجام دهد؟ (البته گاهی عمر مدیریت متولی ارشد اجازه چنین اقدامی را نمی‌دهد که این موضوع به نوبه خود از مشکلات بزرگ ورزش ایران است.)

۲)در شهر کوچکی چون کاشمر که می‌شود از هر محله آن یک تیم ورزشی تشکیل داد، ضرورت اول نگاه درست به فوتبال است. از طرفی بدیهیات به معنی داشتن حداقل امکانات است. چرا در این خصوص هیچ حرکت موثری توسط هیچ مقامی صورت نمی‌گیرد؟

۳)بی‌تعارف باید گفت: درد مشترک تمامی تیمداران کاشمر پول است. آنان در رویارویی با بازیکنانی که سرشار از استعداد هستند توان برطرف کردن نیاز‌های اولیه از جمله تهیه لباس و کفش و وقت تمرین را ندارند، چه برسد به اینکه تصمیم بگیرند با استخدام مربیان تواناتر کار اصولی انجام بدهند.

۴)یک ضرورت انکار ناپذیر داشتن کرسی در هیات استان است. هراندازه که هیات استان مدعی حمایت از شهرستان‌ها باشد و هرچقدر هم که اراده نماید در این خصوص ساختارشکنی کند، بازهم آنجا مرکز است و کانون همه توجهات آنجاست. کرسی استان یعنی توجه ویژه به شهرستان مطبوع که غالبا خواسته‌های او با مقاومت مرکز روبرو بوده و باید این عرف شکسته شود.

۵) در بسیاری از شهرستان‌ها از جمله کاشمر پراکندگی و عدم اتحاد باشگاه داران و افراط و تفریط‌های موجود، موجودیت آنان را زیر سوال برده است. خیلی‌ها حرف دل و زبانشان یکی نیست، خیلی‌ها تا تاجایی همراهی دارند که منافعشان حفظ شده است، برخی حتی دوست و دشمن را هم شناسایی نکرده و به محبتی دوست و به تلنگری دشمن می‌شوند. خیلی‌ها هدف خاصی در فوتبال نداشته و تکلیف خود را با فوتبال ندانسته و گاهی درک درستی از اوضاع در بین اهالی فوتبال دیده نمی‌شود، که اگر بود این همه رفت و آمد در راس هیات فوتبال دیده نمی‌شد‌.

۶)و اما پیشکسوتان عزیزی که خاک فوتبال این شهر پر استعداد و مظلوم را خورده‌اند:
بزرگانی که معدن ناب تجربه و دانش هستند. کاربلدانی که قادرند هر گره کوری را باز کنند، اما با موضع‌گیری‌های غالبا نادرست، فوتبال کاشمر را از تجربیات گرانبهای خود محروم کرده‌اند.
چرا اتحادیه یا کانون پیشکسوتان را تشکیل نمی‌دهید و با حضور حداکثری زمام امور فوتبال را در دست نمی‌گیرد؟”منظور کاراجرایی نیست” شأن پیشکسوت پرداختن به مسابقات و برنامه‌ریزی جزعی نمی‌باشد. پیشکسوت باید ایده‌پردازی کند. پیشکسوت باید اختلافات را کنترل کند. پیشکسوت باید راه و روش رسیدن را آموزش بدهد.”اصلا حضور پیشکسوت یعنی قوت قلب برای جوانان” مسیر درست یقینا باید توسط پیشکسوت تعیین گردد و در نهایت حمایت پیشکسوت است که به جوانان فرصت حرکت خواهد داد.

دوستان این هیات هم مثل سایر هیات‌ها همانطور که روزی با سلام و صلوات آمده، روزی هم شاید با بد و بیراه عده‌ای برود. همانطور که بسیاری آمدند و کار کردن و بدون هیچ بیلان کاری رفتند و بعد بدون هیچ نظرسنجی فرد دیگری جایگزین شد و باز همه جمع شدند و باز به تلنگری واپس زدند و رفتند.

فوتبالیست عزیز، تیمدار محترم، مربی زحمتکش، لطفا شما تعیین کنید چه کسی سکاندار فوتبالتان باشد.