به گزارش مشهدنیوز، آنچه در ذیل می‌خوانید فهرست رهبران کشورهایی است که در سوانح هوایی جان خود را از دست داده‌اند.

لخ الکساندر کاچینسکی، رئیس‌جمهور لهستان

سیاستمدار لهستانی بود که از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ شهردار ورشو و از سال ۲۰۰۵ تا زمان مرگش در سال ۲۰۱۰ رئیس‌جمهور لهستان بود. در ۱۰ آوریل ۲۰۱۰، هواپیمای توپولوف Tu-۱۵۴M حامل لخ کاچینسکی، همسرش ماریا کاچینسکی و سایر اعضای یک هیئت لهستانی از ورشو برای شرکت در مراسم بزرگداشت قتل‌عام کاتین پرواز کرد.

این هواپیما هنگام نزدیک شدن به پایگاه هوایی اسمولنسک در روسیه سقوط کرد. فرماندار استان اسمولنسک در گفت‌وگو با شبکه خبری روسیه ۲۴ تایید کرد که هیچ بازمانده‌ای وجود ندارد. ۹۶ نفر از جمله بسیاری از بالاترین مقام‌های نظامی و غیرنظامی لهستان در این سقوط کشته شدند.

خوزه فلیکس استیگاریبیا، رئیس‌جمهور پاراگوئه

افسر نظامی و سیاستمدار پاراگوئه بود که از سال ۱۹۳۹ تا زمان مرگش در سانحه هوایی در ۷ سپتامبر ۱۹۴۰ به عنوان سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور پاراگوئه خدمت کرد. او نقش فرمانده کل ارتش پاراگوئه را در طول جنگ چاکو، برعهده داشت.

او به‌عنوان یکی از افسران نظامی ارتش پاراگوئه که پاراگوئه را در جنگ چاکو علیه بولیوی به پیروزی رساند، به‌عنوان یک استراتژیست نظامی برجسته در طول درگیری‌های مسلحانه شناخته می‌شود و یک قهرمان جنگ به حساب می‌آمد.

رامون مگسیسی، رئیس‌جمهور فیلیپین

دولتمرد فیلیپینی بود که از ۳۰ دسامبر ۱۹۵۳ تا زمان مرگش در یک فاجعه سقوط هواپیما در ۱۷ مارس ۱۹۵۷ به‌عنوان هفتمین رئیس‌جمهور فیلیپین خدمت کرد. در ۱۶ مارس ۱۹۵۷، مگسیسی مانیل را به مقصد سبو‌سیتی ترک کرد.

قرار بود او در یک مراسم کهنه‌سربازان و شروع تمرینات سه مؤسسه آموزشی، دانشگاه ویسایاس، کالج‌های جنوب غربی و دانشگاه سن‌کارلوس سخنرانی کند.

در همان شب، حدود ساعت ۱:۰۰ بامداد به وقت محلی، او سوار هواپیمای ریاست‌جمهوری به مقصد مانیل شد. در ساعات اولیه بامداد ۱۷ مارس، این هواپیما مفقود شد.

در اواخر بعدازظهر، روزنامه‌ها گزارش دادند که هواپیما در کوه Manunggal در سبو سقوط کرده است و ۳۶ نفر از ۵۶ سرنشین آن کشته شده‌اند.

نرو راموس، رئیس‌جمهور موقت برزیل

یک شخصیت سیاسی برزیلی بود. او پس از بحران سیاسی که به خودکشی رئیس‌جمهور گتولیو وارگاس و استیضاح معاونش کارلوس لوز منجر شد، مدت کوتاهی به‌عنوان رئیس‌جمهور موقت برزیل خدمت کرد.

نرو راموس در ۱۶ ژوئن ۱۹۵۸ در یک سانحه هواپیمایی در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی کوریتیبا آفونسوپنا جان باخت.

عبدالسلام محمد عارف الجمیلی، رئیس‌جمهور عراق

دومین رئیس‌جمهور عراق از سال ۱۹۶۳ تا زمان مرگش در فاجعه سقوط هواپیما در سال ۱۹۶۶ بود. او در انقلاب ۱۴ ژوئیه که در آن سلطنت هاشمی در ۱۴ ژوئیه ۱۹۵۸ سرنگون شد، نقش اصلی را ایفا کرد.

در ۱۳ آوریل ۱۹۶۶، عارف در سقوط هواپیمای نیروی هوایی عراق در جنوب عراق در حدود ۱۰ کیلومتری فرودگاه بصره کشته شد و برادرش عبدالرحمن جایگزین‌اش شد.

گزارش‌ها در آن زمان حاکی از آن بود که عارف در یک سانحه هلیکوپتر جان خود را از دست داده است. عبدالرحمن البزاز به مدت سه روز سرپرست ریاست‌جمهوری شد و جنگ قدرت برای ریاست‌جمهوری رخ داد.

مارشال هومبرتو کاستلو برانکو، رئیس‌جمهور برزیل

یک رهبر نظامی و دولتمرد برزیلی بود. او به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور دیکتاتوری نظامی برزیل پس از کودتای نظامی ۱۹۶۴ بر سر کار آمد.

او عضو جناح لیبرال «قانون‌گرا» در رژیم بود. چهار ماه پس از ترک ریاست‌جمهوری، کاستلو برانکو در ۱۸ ژوئیه ۱۹۶۷ در یک برخورد هوایی با هواپیمای پایپر PA-۲۳ در نزدیکی فورتالزا جان باخت.

رنه بارینتوس، رئیس‌جمهور بولیوی

یک افسر نظامی و سیاستمدار اهل بولیوی بود که به‌عنوان چهل‌ هفتمین رئیس‌جمهور بولیوی دو بار از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۶ و از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ خدمت کرد.

او از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۶ با آلفردو اواندو همکاری داشت و قبل از آن در سال ۱۹۶۴ به‌عنوان سی‌امین معاون رئیس‌جمهور بولیوی خدمت کرد.

در ۲۷ آوریل ۱۹۶۹، در یک سقوط هلیکوپتر کشته شد. احتمال ترور او در نظر گرفته شد اما این ادعا هرگز ثابت نشد.

سرهنگ دوم احمد اولد بوسیف، رئیس‌جمهور موریتانی

یک افسر نظامی موریتانیایی و رهبر سیاسی بود. در ۶ آوریل ۱۹۷۹، او با کودتا و با همکاری سرهنگ محمدخونا ولد حیدالله و سایر افسران قدرت را به دست گرفت و سرهنگ مصطفی ولد سالک را از قدرت بیرون کرد.

او دومین نخست‌وزیر موریتانی در دولت جدید شد. او یک ماه بعد در یک سانحه هوایی در سواحل داکار در سنگال جان خود را از دست داد.

جیمی رولدز آگویلرا، رئیس‌جمهور اکوادور

سیاستمدار اکوادوری بود که از ۱۰ اوت ۱۹۷۹ تا زمان مرگش در ۲۴ مه ۱۹۸۱ سی‌وسومین رئیس‌جمهور اکوادور بود. در دوره کوتاه مسئولیت خود، او به دلیل موضع قاطع‌اش در مورد حقوق بشر مشهور شد.

این موضع او منجر به درگیری با سایر دولت‌های آمریکای لاتین و روابط ضعیف با دولت رونالد ریگان در ایالات متحده شد. در روز یکشنبه ۲۴ مه ۱۹۸۱، هواپیمایی که او با آن سفر می‌کرد، سقوط کرد و همه مسافران از جمله رولدز و همسرش کشته شدند.

بحث و جدل پیرامون دلایل سقوط، از جمله عدم وجود جعبه سیاه به میان آمد. در سال ۲۰۱۵ نیز تحقیقات درباره این سقوط دوباره آغاز شد.

عمر توریخوس هررا، رهبر نظامی پاناما

دیکتاتور پاناما و همچنین فرمانده گارد ملی پاناما و رهبر نظامی پاناما از سال ۱۹۶۸ تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۱ بود. توریخوس هرگز به‌طور رسمی رئیس‌جمهور پاناما نبود.

اما در عوض عناوین خودخواسته و فراگیر از جمله «رهبر حداکثری انقلاب پاناما» را داشت. توریخوس با یک کودتا قدرت را به دست گرفت.

توریخوس بیشتر به دلیل مذاکره در مورد معاهدات توریخوس-کارتر در سال ۱۹۷۷ شناخته می‌شود که در نهایت پاناما حاکمیت کامل بر کانال پاناما را به دست گرفت. او نیز در سال ۱۹۸۱ در یک سانحه هوایی کشته شد.

سامورا مویس ماشل، رئیس‌جمهور موزامبیک

فرمانده نظامی و رهبر سیاسی موزامبیک بود. او به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور موزامبیک از استقلال این کشور در سال ۱۹۷۵ خدمت کرد.

ماشل در سال ۱۹۸۶ زمانی که هواپیمای ریاست‌جمهوری او در نزدیکی مرز موزامبیک و آفریقای جنوبی سقوط کرد، درگذشت.

محمد ضیاءالحق، رئیس‌جمهور پاکستان

افسر ارتش پاکستان بود که از سال ۱۹۷۸ تا زمان مرگش به‌عنوان ششمین رئیس‌جمهور پاکستان خدمت کرد. او همچنین از اول مارس ۱۹۷۶ تا زمان مرگش به‌عنوان دومین رئیس ستاد ارتش پاکستان خدمت کرد.

ضیاء در ۱۷ اوت ۱۹۸۸ در یک سانحه هوایی جان باخت. پس از بازدید از نمایش تانک M۱ آبرامز ایالات متحده در بهاوالپور، ضیاء با هواپیمای C-۱۳۰B هرکولس این شهر را در استان پنجاب ترک کرد.

این هواپیما از فرودگاه بهاوالپور حرکت کرد و انتظار می‌رفت که به فرودگاه بین‌المللی اسلام‌آباد برسد که در میانه راه سقوط کرد.

سیپرین نتاریامیرا، رئیس‌جمهور بوروندی

سیاستمدار بوروندی بود که از ۵ فوریه ۱۹۹۴ تا زمان مرگش دو ماه بعد به‌عنوان رئیس‌جمهور بروندی خدمت کرد. نتاریامیرا که یک هوتو متولد بوروندی بود در ۶ آوریل ۱۹۹۴ در یک نشست منطقه‌ای در دارالسلام که برای بحث در مورد حفظ صلح در بوروندی برگزار شد، شرکت کرد.

با این حال، تمرکز جلسه به سرعت به سمت اجرای توافقنامه آروشا معطوف شد، که برای پایان دادن به جنگ داخلی رواندا طراحی شده بود.

نمایندگان هابیاریمانا رئیس‌جمهور هابیاریمانا را به دلیل توقف روند صلح مورد سرزنش قرار دادند و نتاریامیرا از او به دلیل تشدید تنش‌های محلی و در نتیجه به خطر انداختن امنیت ملی بوروندی انتقاد کرد.

شب ششم آوریل ۱۹۹۴ به هواپیمای حامل جونال هابیا ریمانا رئیس‌جمهوری وقت رواندا و همتایش سیپرین نتاریامیرا رئیس‌جمهوری بوروندی که هر دو از قوم هوتو بودند، شلیک شد.

هواپیما سقوط کرد و همه سرنشینان آن کشته شدند. افراط‌گرایان هوتو جبهه هواداران رواندا را مسئول این حمله دانستند و بلافاصله دست به کشتار دسته‌جمعی زدند. جبهه هواداران رواندا اعلام کرد که هواپیما توسط خود هوتوها منهدم شده‌است تا به آن‌ها بهانه‌ای برای قتل‌عام دهد.

بوریس ترایکوفسکی، رئیس‌جمهور مقدونیه

سیاستمدار اهل مقدونیه بود که از سال ۱۹۹۹ تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۴ در یک سانحه هوایی به‌عنوان دومین رئیس‌جمهور مقدونیه خدمت کرد. ترایکوفسکی در ۲۶ فوریه ۲۰۰۴ در یک سانحه هوایی در مسیر یک کنفرانس اقتصادی در موستار

بوسنی و هرزگوین درگذشت. این هواپیما در مه غلیظ و باران شدید در دامنه کوهی در جنوب شرقی هرزگوین، در نزدیکی روستاهای پوپلات و ورسنیک در هشت مایلی جنوب شرقی موستار سقوط کرد.

محمدو ماکیدو، سلطان سوکوتو نیجریه

نوزدهمین سلطان سوکوتو در نیجریه بود. او پسر و دستیار اصلی صدیق ابوبکر سوم بود که به مدت ۵۰ سال سلطان سوکوتو بود. پس از جشن عید فطر در سال ۲۰۰۶، ماکیدو به ابوجا رفت تا با رئیس‌جمهور اولوسگون اوباسانجو ملاقات کند.

پس از آن جلسه، ماکیدو در روز یکشنبه ۲۹ اکتبر سوار هواپیما شد و به سوکوتو بازگشت. پرواز ۵۳ خطوط هوایی ADC درست پس از برخاستن از زمین سقوط کرد و بیشتر سرنشینان هواپیما از جمله ماکیدو، پسر و نوه او کشته شدند.

پیکر او در خیابان‌های سوکوتو با تجمع ده‌ها هزار نفر از عزاداران تشییع شد. او در مقبره اصلی سلاطین سوکوتو نزدیکِ آرامگاه پدرش به خاک سپرده شد.

سباستین پینیرا، رئیس‌جمهور شیلی

تاجر و سیاستمدار شیلیایی بود که از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ و بار دیگر از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ رئیس‌جمهور شیلی بود.

او در دانشگاه پاپی شیلی تحصیل کرده و اقتصاد را در دانشگاه هاروارد خوانده بود. در ساعت ۲:۴۷ بعدازظهر به وقت تابستانی شیلی در ۶ فوریه ۲۰۲۴، چند دقیقه پس از برخاستن، هلیکوپتر رابینسون R۴۴ که پینیرا خلبان آن بود به دریاچه رانکو در استان ال سقوط کرد.

این بالگرد در حدود ۴۰ متری ساحل جنوبی دریاچه در ایلیهو در شرق شهر لاگو رانکو سقوط کرد.

سالومون آروید لیندمن، نخست‌وزیر سوئد

دریاسالار سوئدی، صنعتگر و سیاستمدار محافظه‌کاری بود که از سال ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۱ به‌عنوان نخست‌وزیر سوئد و دوباره از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ در همین سمت خدمت کرد.

لیندمن در ۹ دسامبر ۱۹۳۶ در یک سانحه هوایی جان باخت. هواپیمای او درست پس از برخاستن در مه غلیظ به خانه‌های نزدیک فرودگاه کرودون برخورد کرد.

جوئل راکوتومالالا، نخست‌وزیر ماداگاسکار

افسر نظامی و سیاستمدار ماداگاسکار بود. وی از ۱۱ ژانویه ۱۹۷۶ تا ۳۰ ژوئیه ۱۹۷۶ نخست‌وزیر این کشور بود.

هلیکوپتر او در ۳۰ ژوئیه ۱۹۷۶ برای چندین پرواز متوالی از آنتاناناریوو برخاست و حوالی ظهر سقوط کرد.

با توجه به اوضاع ملتهب سیاسی، این حادثه شبهه ‌خرابکاری را به وجود آورد.

جمال بیجدیچ، نخست‌وزیر یوگسلاوی

سیاستمدار بوسنیایی و یوگسلاوی بود که از ژوئیه ۱۹۷۱ تا زمان مرگش در یک سانحه هوایی در ژانویه ۱۹۷۷ به‌عنوان نخست‌وزیر یوگسلاوی خدمت کرد.

وی همچنین از ژوئیه تا دسامبر ۱۹۷۱ به‌عنوان وزیر کشور مشغول به کار بود. بیجدیچ همچنین از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ رئیس مجلس مردمی بوسنی و هرزگوین بود.

در ۱۸ ژانویه ۱۹۷۷، بیجدیچ، همسرش رازیجا و شش نفر دیگر در اثر سقوط هواپیمای Learjet ۲۵ در کوه Inač در نزدیکی Kreševo، بوسنی و هرزگوین کشته شدند.

این هواپیما از پایگاه هوایی باتاینیکا در بلگراد بلند شد و در مسیر سارایوو بود که ظاهراً به دلیل شرایط بد جوی سقوط کرد. طرفداران تئوری توطئه می‌گویند این سقوط یک تصادف نبود، بلکه نتیجه اقدام رقبای بیجدیچ بوده است.

فرانسیسکو دی سا کارنیرو، نخست‌وزیر پرتغال

سیاستمدار پرتغالی بود که یکی از بنیانگذاران و اولین رهبر حزب سوسیال‌دموکرات در این کشور بود.

او در سال ۱۹۸۰ به مدت یازده ماه نخست‌وزیر پرتغال بود تا اینکه در ۴ دسامبر ۱۹۸۰ در یک سانحه هوایی در کاماراته درگذشت.

رشید کرمی، نخست‌وزیر لبنان

دولتمرد لبنانی بود که برای بیش از ۳۰ سال از جمله در طول جنگ داخلی لبنان  ۱۹۹۰-۱۹۷۵ یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی لبنان به حساب می‌آید و هشت بار نخست وزیر شد.

از او به‌عنوان دموکراتیک‌ترین نخست‌وزیر منتخب در لبنان یاد می‌شود. او در سال ۱۹۸۷ ترور شد. در ۱ ژوئن ۱۹۸۷، کرمی به دلیل قرار گرفتن یک بمب در هلیکوپتر Aérospatiale Puma در مسیر بیروت کشته شد.

ماشه کنترل از راه دور این بمب ۱۰ کیلومتر برد داشت. این بمب در پشت صندلی او نصب شد و اندکی پس از برخاستن از فرودگاه ارتش هنگام پرواز از طرابلس به بیروت منفجر شد.