کی‌روش و نکات مثبت
باثبات‌ترین سرمربی تیم ملی در تمام ادوار، بی شک کارلوس کی‌روش است. از نکات مثبت مربیگری او می‌توان به دوری از بازیکن سالاری و اعتماد به بازیکان اشاهر کرد. کی‌روش در مقطعی چند بازیکن تاثیرگذار تیم ملی همچون سید مهدی رحمتی، هادی عقیلی و مجتبی جباری را صرفا به همین علت از لیست تیم ملی حذف کرد. موردی که به ظهور جانشینان با انگیزه و آینده داری چون علیرضا بیرانود و مرتضی پور علی گنجی منتهی شد. اعتماد قابل توجه او به بازینان را نیز در دعوت دوباره از روزبه چشمی و رامین رضاییان می‌توان تعبیر کرد. مواردی که کی‌روش را در زمره مربیان دارای سبک قرار می دهد.
کی‌روش و نکات منفی
نباید کی‌روش را بهترین مربی دنیا قلمداد کنیم. حتی عملکرد او در جام جهانی اخیر و عدم موفقیت او در کسب جام که در تیم‌هایی به غیر از تیم ملی ایران نیز تکرار شده است، او را از جمع ده مربی برتر جهان نیز خارج کرده است. این موضوع دقیقا به نقاط ضعف او برگشته و باید بزرگترین نقطه ضعف کارلوس کی‌روش را اندیشه‌های دفاعی وی دانسته و اینکه وی اعتقاد چندانی به تغییر نسل و تغییر تاکتیک نداشته و از نام جوانان با انگیزه‌ به سادگی می گذرد. موردی که در بلند مدت منجر به شناخت تاکتیک‌ها و اندیشه‌های او توسط مربیان حریف شده و آنالیز تیم ملی را آسانتر می کند.
فقدان هدف گذاری در تیم ملی
فوتبال ایران هرگز هدف‌گذاری درستی در مورد آینده نداشته و ندارد. بعد از اتمام هر تورنمنتی سکوت تمام ارکان فدراسیون دربرگفته و صرفا مربیان و پیشکسوتان با انتقادات تُند خود و بدون ارایه راهکار، کار را برای مربی بعدی سخت و دشوار می کنند. هیچ مسئول فدراسیونی نیامده است که با ارایه برنامه درست و براساس آن برنامه مربی انتخاب کند و سپس در هر مرحله پاسخگو عملکرد مربی خود باشد و از همه مهمتر ابقای صندلی خود را بر موفقیت تیم ملی ترجیح ندهد و دست آخر توپ ناکامی را به زمین منتقدان و مربیان و عوامل خارج از مجموعه خود نیاندازد. مسلما باید برای تیم ملی هدفگذاری های کوتاه و بلند مدت انجام داد و با گزینش افراد متخصص در راه رسیدن به آن گام برداشت.
هجمه بی دلیل رسانه‌ها
پیچ تلویزیون را که باز می کنی، تمام برنامه ورزشی، به انتقادات تند از سرمربی تیم ملی اختصاص داده شده است. جالب است که بسیاری از رسانه های اعم از دیداری و شنیداری و نوشتاری با این توجیه که تمامی سرمربیان ناکام در ادوار گذشته از تیم ملی اخراج شده‌اند، لذا باید کی‌روش نیز از تیم ملی اخراج گردد. حال اینکه همان رسانه‌های در تحلیل‌ها و برنامه‌های گذشته خود عدم ثبات را عامل اصلی تکرار ناکامی های فوتبال ایران دانسته و با استناد به مربیان تیم‌های اروپایی بر این مهم صحه گذاشته‌اند. حال چه شده است که آقایان اصرار دارند که فدراسیون عجولانه عمل کرده و با اخراج سرمربی سراغ گزینه بعدی برود. این هجمه بی دلیل از سوی اغلب رسانه های شاید دلایل دیگر داشته باشد، همان دلایلی که ممکن است در حالت دوم از سوی طیف دیگر تکرار شود.
موافقان و مخالفان
نه موافقان و نه مخالفان دلایل روشن و متقنی در مورد ابقا و اخراج کی‌روش نمی آوردند. معمولا موافقان سرمربی، آنانی هستند که از حضور او سود خواهند برد و مخالفان همان کسانی هستند که کی‌روش آنان را از تیم ملی دور کرده است. بنابراین هیچ تحلیل درستی جز ابراز احساسات وجود نداشته و احساسی ترین آن را می‌توان در گفتگوی‌های اخیر مهدی تاج در برنامه تلویزیونی ملاحظه کرد. انصاف اینست که هر دو طیف با بررسی فنی عملکرد کی‌روش در ارایه انتقادات” شما بخوانید ابراز احساسات” خود تجدید نظر کنند.
کارنامه قابل قبول سرمربی
کارنامه کارلوس‌کی‌روش در یک نگاه منصفانه قابل قبول است. توضیح اینکه این قابل قبول بودن به معنی فوق العاده بودن نیست. اما اینکه چرا کارنامه او قابل قبول است، باید گفت: با رویکرد فوتبال ایران و متولیان آن یقینا باید به عملکرد او نمره قبول داد. مخالفان وی به این سوال پاسخ درست بدهند که فوتبال ایران چه چیزی را به کی‌روش داده که انتظار فوق العاده از وی دارد. معترضان خاص سرمربی می‌توانند تضمین کنند که با حضور بهترین مربی دنیا و با عدم تغییر شرایط، تیم ملی نتایج فوق‌العاده بدست آورد. دوستدارن تیم ملی از هر طیف و سلیقه‌ای که هستند، باید به این نکته توجه کنند که تیم ملی با شرایطی که داشته و دارد با کی‌روش نتایج مناسبی را بدست آورده و اگر مایلند تیم ملی بهتر از این نتیجه بگیرد شرط اول تغییر سرمربی نیست.
جام ملت‌ها و زمان اندک
کمتر از یکسال به شروع جام ملت‌های آسیا نمانده است و مسلما باید اولویت فوتبال ایران جام ملت‌ها باشد. کشورهایی چون ژاپن، کره جنوبی، عربستان و استرالیا با بازی‌هایی که در جام جهانی ارایه کردند، نشان دادند که حریفان آسانی در جام ملت‌ها نیستند.” شایعه پیوستن روسیه به کنفدراسیون آسیا نیز کار را سخت‌تر خواهد کرد. قدر مسلم اینست که فدراسیون، باشگاه‌ها، منتقدان، مفسران، پیشکسوتان و تمام آنهایی که دغدغه واقعی تیم ملی را دارند، باید به بهتر شدن شرایط تیم ملی کمک نمایند.
باشگاه‌ها و رویکرد آنان با تیم ملی
تقابل بی‌دلیلی همواره بین تیم ملی و باشگاه‌ها وجود داشته است. از دلایل جدایی کی‌روش در مرحله اول حضورش در ایران همین موضوع بود و این جریان تقریبا در همه ادوار تکرار شده است. تیم‌های باشگاهی به خصوص باشگاه‌هایی که از مربیان مدعی سرمربیگری تیم ملی برخوردار می‌باشند، همواره در صدد اثبات این موضوع هستند که تفکر آنان بر تفکر سرمربی تیم ملی برتری داشته و حتی در مواردی با تغییر پست بازیکنان خود به متشنج شدن شرایط تیم ملی دامن زده‌اند. رویکرد نامناسبی که باید مورد بررسی قرار گرفته و به نفع فوتبال ملی پایان یابد.
آیا کی‌روش بهترین گزینه است
در یک نگاه کلی هیچ مربی درجه یک فوتبال دنیا نمی‌تواند گزینه مناسبی برای هدایت تیم ملی باشد.” دلایل آن ذکر شد” با این حال کی‌روش می تواند بهترین گزینه برای هدایت تیم ملی در جام ملت‌ها تلقی گردد به این شرط که ادامه کار وی براساس منطق باشد. منطق فوتبال می‌گوید که فوتبال ایران دیگر قدرت اول فوتبال قاره کهن نیست، بنابراین فتح جام در این شرایط اگر غیرممکن نباشد بسیار سخت است. منطق فوتبال می‌گوید که آتش اختلافات هر برنامه و آینده‌نگری را عقیم خواهد ساخت. و دست آخر منطق فوتبال‌ می گوید که برای قهرمانی باید کلیت فوتبال ایران با اراده واحد به دنبال کسب آن باشد. در این شرایط یقینا کی‌روش تکلیف خود را دانسته و قادر است به موفقیت نزدیک شود.
فدراسیون و دوری از مناسبات قدیم
مناسبات قدیم نشان داده است: معمولا انتقادات جواب داده و فدراسیون به هر دلیلی و سراسیمه با گزینه بعد وارد مذاکره و عقد قرارداد شده و برای خارج شدن از فشار موجود دور باطل گذشته را تکرار می‌کند. مخالفان تا مدتی آرام شده و موافقانِ عدم تغییر، تبدیل به مخالفان جدید می‌شوند. سرمربی جدید سلایق خود را اعمال کرده و با چند تغییر قصد دارد شرایط را بهتر کرده و احتمالا چند پیروزی مقابل تیم‌های کوچک نیز تمام ذهنیت‌ها را مثبت کرده و در آخر با چند باخت در مقابل مدعیان اصلی چرخه گذشته تکرار گردیده و باز تغییر سرمربی و باز گام نهادن در مسیر ناکامی، همان داستان همیشگی فوتبال ایران است. ” بهتر آنست که طرحی نو درانداخته شده و مناسبات غلط قدیم به تصمیمات درست جدید تبدیل شود.”